Liefde schenken, tijd en aandacht geven uit mijn hart, is iets wat ik heel graag wil blijven doen in mijn leven. Maar hoe vol te houden? The resurrection of the red poppy, een schilderij van Marianne de Jong, is een van de kunstwerken die mij bezielen om door te zetten.
Marianne liet zich inspireren door de opstandingsscene van Matthias Grünewalds Isenheimer altaar. Dit laat-gotische meesterwerk vond ik van kinds af aan intrigerend. Er spat een overweldigende opstandingskracht vanaf. In The resurrection of the red poppy herkende ik hier iets van, voordat ik de onstaansgeschiedenis van het doek wist.
De kunstenares heeft het altaar vleugel als uitgangspunt genomen en daarna heeft zij laag voor laag iets nieuws opgebouwd aan de hand van de middeleeuwse opstandingsscene. Uiteindelijk hebben we een klaproos die ons tegemoet straalt in plaats van de herrezen Christusfiguur. Zijn lijkwade is hier veranderd in een waterval waaruit de bloem lijkt te ontspringen. Het lijkt een eeuwig stromend beekje van levend water waardoor de klaproos nooit verwelkt. Uit het hart is een stukje gesneden en het blijft gul strooien met haar bloemblaadjes.
Het zijn kwetsbare cadeaus vanuit het meest eigene van de roos. Ze is in staat om veel meer te geven dan wat ze heeft. En dat komt omdat ze geworteld is in de bron van het leven. Dit symbolisch schilderij herinnert mij aan de opstandingskracht die Jezus aan zijn geliefden schenkt.
***
Deze blog verscheen eerst op Lazarus op 31 maart 2017.
afbeelding:
Marianne de Jong The resurrection of the red poppy, 2002, acryl- en olieverf met klaproosblaadjes op canvas, 100 x 70 cm